Blue Monday Blue: Essie who's the boss?

Essie Who's the Boss

Depressie is iets wat zich nog steeds een beetje in de taboesfeer bevind, ikzelf heb het aan den lijve ondervonden en ik heb vooral besloten om er eerlijk voor uit te komen en er eerlijk over te spreken. Velen zien mij als een pittige tante maar achter die nogal uitgesproken mening schuilt een enorm onzeker meisje met een aanleg tot piekeren en een hoge mate van nervositeit die zich nog wel eens ontpopt tot een flinke paniekaanval.

Soms kan ik het niet verstoppen, onlangs was ik op een evenement op een boot, ik moest mezelf dwingen om te gaan want ik heb het niet op boten. Het event was ook nog eens s'avonds (in het donker op een af en toe nogal schommelige boot, joy-o-joy) dus ik had mezelf al de hele dag enorm druk gemaakt. Het evenement startte met een prachtige swimwear show (daarover binnenkort meer) waarna er een 4 gangen walking dinner van start ging.

Zodra de bordjes waren uitgedeeld moest ik gewoon even alleen gaan zitten om even bij te komen. Vreemd gezicht misschien al die groepjes en dan één persoon die alleen zit maar ik moet dan echt even mijn gedachten op orde brengen. Misschien zijn er die het hadden opgemerkt,mocht je het je afvragen, het lag niet aan het gezelschap, maar ik heb bij een overdosis prikkels soms even een momentje nodig om mezelf te herpakken. Momenteel gaat het best heel erg goed met mij, al blijft het een strijd om valkuilen te vermijden.

Daarom deze blogpost op Blue Monday, volgens onderzoeker Cliff Arnall de meest depri dag van het jaar. Nu hecht je als je echt depressief bent geen waarde aan een bepaalde datum, het komt zoals het komt maar graag wil ik toch even degenen die aan het knokken zijn tegen hun depressie of degenen die het hebben meegemaakt een hart onder de riem steken. Er is licht aan het eind van de tunnel, al moet je er wel zelf voor zorgen dat je er komt en dat dat niet altijd meevalt, tja, dat hoef ik je niet uit te leggen. En mocht iemand in je directe omgeving getroffen zijn, dan is geduld hebben het allerbelangrijkste, maar wel het lastigste.

Depressie is voor degenen die het (prijs jezelf gelukkig) niet hebben meegemaakt iets wonderlijks en heel erg ongrijpbaars. Je bent toch niet ziek? Is een vaak gehoorde respons, maar feitelijk ben je dat wel. Een mentale aandoening is iets waar je de rest van je leven voor zal moeten waken. Nog dagelijks ga ik de strijd aan met mijn angsten. Daarom ging ik ook juist op die boot, ik moet van mezelf regelmatig iets doen waar ik echt heel erg bang voor ben. Ik hoop op een dag ook weer in een vliegtuig te stappen, maar voor nu lijkt dat nog erg ver weg, de boot was een goed begin.

De truc is om baas te worden over je eigen gedachten, daarom is Who's the Boss zo enorm toepasselijk, de kleur is blauw en de naam spreekt voor zich. Mijn gedachten gaan nogal eens met mij op de loop en vorige week heb ik voor het eerst mogen proeven van de effecten van Yoga en Mindfullness. Tijdens de oefeningen betrapte ik mijzelf erop dat ik toch een beetje giechelig werd maar na de lessen heb ik zo waanzinnig goed geslapen dat ik wel moet toegeven dat ik er baat bij had. Ik heb eigenlijk geen andere keuze dan er serieus mee aan de slag te gaan om zo meer controle over mijn gedachtenpatroon te krijgen.

Uiteraard kan iedereen wel eens een dipje hebben, redenen genoeg, maar vergeet nooit hoe goed we het over het algemeen hebben, als ik dorst heb loop ik naar de kraan, als ik honger heb pak ik iets te eten (al is honger ook een relatief begrip). Ik denk wel eens dat we ons soms teveel laten meeslepen door de glitter en glamour van celebs die, hoe ironisch, vaak net zo somber kunnen zijn als jij en ik. En ook flinke depressies zijn in La La Land geen uitzondering (denk Heath Ledger, Catherine Zeta Jones en Owen Wilson). Want uiteindelijk maakt al die weelde niet gelukkig, hoe leuk het in het begin ook lijkt, enjoy the little things in life en count your blessings.

Terug naar de nagellak, mijn grote vriend op sombere dagen (je nagellakstash sorteren en ordenen is een heerlijke afleiding en van al die kleuren word ik vanzelf weer blij, bij gebrek aan een nagellakstash is gewoon opruimen of een fijne wandeling ook altijd een manier om je weer wat beter te voelen.) en een manier om wat kleur te geven aan 'mistige dagen' (ik noem de somberheid de mist). Essie Who's the Boss is een prachtige zachte grijsblauwe tint die perfect lakt in 2 laagjes, ik heb deze van een lief vriendinnetje uit de VS dus ik weet niet zeker of deze kleur hier verkrijgbaar is maar het is in ieder geval een salonkleurtje.

Essie who's the boss? 

Essie who's the boss?