Crystal's Reviews: Blue monday blues

Last week I was feeling kinda blue, I felt worthless useless and stupid and I would not tell why untill this morning, my mom texted me telling me it's blue monday, THE most depressing day of the year....Do you feel a little off too sometimes? I had a huge depression 2 years ago, I also suffered from panic attacks and I just had to sleep with the light on.I was afraid the whole world would crash if I switched my bedroom light off, I wrote in a journal and sometimes I read it and I don't know the girl who wrote all that, it's like a black out....After a few months of regular therapy I found a lady who was more into energetic and natural remedies for depressions and anxiety. After the first session it was like all the weight was off my shoulders. I have been fooling my regular shrink for months and she just went straight to the core of my problems just like that. Whenever I feel bad or think I might fall back again I visit her, I still take my customized bach remedy drops and try to meditate altough I still find it difficult. Am i crazy? Guess that depends on what you call crazy, I hope one day mental illness will be more accepted instead of a taboo, that is why I wanted to share this with you, if you ever feel like life is more than you can swallow and you are always down, please confide in someone you trust or find a therapist, we are all different so what worked for me does not have to be the answer to you. I still have to fight my nerves every single day but now I have found a way to live my life in a good way, some days better than others but I am getting there ;)Here are some pretty blue monday blues. xoxo from your "crazy" blogfriend ;)

Vorige week voelde ik me zo ontzettend down, nutteloos en stom en ik kwam er maar niet achter waardoor dat nou kwam, tot ik deze ochtend een sms van mn moeder kreeg met de melding dat het vandaag Blue monday is, de meest depressieve dag van het jaar.....was al bang dat het aan mij lag .....Heb jij ook wel eens een off day of off week? 2 jaar geleden had ik een flinke depressie die gepaard ging met paniekaanvallen, ineens sliep ik weer met het licht aan omdat ik bang was dat de wereld zou vergaan als ik snachts het licht uitdeed...serieus.....ik hield toen een dagboek bij en ik lees het soms nog vol verbazing omdat ik de persoon uit dat dagboek absoluut niet herken, achteraf heeft het me sterker gemaakt maar ik ben voor mijn gevoel echt een paar maanden kwijt, alsof je een black out hebt. Na een paar maanden bij een gewone psycholoog kwam ik via via bij een natuurgeneeskundige therapeute die al de eerste sessie wist vast te stellen wat het probleem was, hetgeen wat ik al die tijd voor mn gewone psycholoog wist te verbergen. Er viel meteen al een blok beton van mijn schouders. Soms als ik een dip heb ga ik nog eens naar haar toe en ik gebruik ook nog steeds mijn eigen bach druppels als ik ze nodig heb, ik zal altijd waakzaam moeten zijn maar ik herken nu de valkuilen. Ben ik gek? Dat ligt eraan wat je gek noemt, het is jammer dat depressie en mentale ziektebeelden nog zo in de taboesfeer vastzitten, veel mensen durfen er niet voor uit te komen terwijl de oplossing vaak zo dichtbij is. Ik vertel dit omdat ik hiermee een beetje hoop bij te dragen en als je vastzit in jezelf dat je er iets mee gaat doen, neem iemand in vertrouwen of zoek hulp, je bent niet de enige en uitendelijk zijn er meer mooie dan sombere dagen, echt waar. Hier een paar mooie blauwe kleuren voor blue monday. xoxo van je "gekke" blogmaatje ;)